دستگاه الکتروکوتر یک ابزار جراحی الکتریکی اتاق عمل است که برای برش بافت بدن و انعقاد خون بکارمی رود. ویلیام بوی دستگاه الکتروکوتر را در سال 1926 میلادی اختراع کرد و دکتر هاروی کوشینگ برای اولین بار در اکتبر همان سال از این دستگاه در جراحی استفاده کرد. از آن زمان به بعد از الکتروکوتر در جراحی ها استفاده می شود و ابزار موثری برای برش های جراحی به شمار می رود. براساس کارآزمایی بالینی انجام شده استفاده از قلم الکتروکوتر نسبت به چاقوی جراحی موجب کاهش زمان برش و درد زخم پس از عمل و همچنین کاهش میزان خونریزی حین عمل می گردد. با وجود این استفاده نادرست از این ابزار می تواند برای بیمار و کاربران مخاطره آمیز باشد. الکتروکوتر می تواند باعث ایجاد سوختگی در بدن بیمار، آتش سوزی در اتاق عمل، مسمومیت ناشی از استنشاق دود حاصله و جهش ژنی شود. میزان عوارض ناشی از دستگاه الکتروکوتر 2 تا 5 مورد در هر هزار عمل جراحی گزارش شده است و بیشترین مورد آن سوختگی بیمار در اتاق عمل است.
مهمترین علل سوختگی ناشی از دستگاه الکتروکوتر، نامناسب بودن پلیت کوتر، استفاده از الکتروکوتر مونوپلار، استفاده از الکتروکوتر در نزدیکی مواد قابل اشتعال، تماس مستقیم اتفاقی پوست بیمار با نوک الکترود فعال، جابجایی صفحه الکتریکی، پوزیشن نادرست بیمار و شستشوی حین عمل می باشد.
میزان بروز عوارض عمل جراحی یکی از شاخص های مهم کیفیت و ایمنی خدمات جراحی است. بیماران انتظار دارند که خدمات با کیفیت، ایمن و اثربخش در بیمارستان ها دریافت کنند. کیفیت و ایمنی خدمات نقش بسزایی در انتخاب بیمارستان برای بیماران دارد.
برخی راهکارهای موثر کاهش سوختگی ناشی از دستگاه الکتروکوتر عبارتند از بازرسی دوره ای و نگهداری پیشگیرانه تجهیزات پزشکی، تهیه تجهیزات ایمنی لازم، خرید پلیت کوتر مناسب دستگاه، استفاده از سرکوتر بای پولار، تهیه پروتکل آماده سازی بیماران برای جراحی، بررسی دوره ای ارت اتاق عمل و تخت های جراحی، مرطوب سازی مرتب چاه ارت، کاهش زمان پمپ تایم بیماران، بررسی روزانه دستگاه الکتروکوتر و بررسی ماهانه و کالیبراسیون دستگاه الکتروکوتر و در نهایت اجرای مدیریت کیفیت می تواند تا 90 درصد در کاهش آمارسوختگی تاثیرگذارباشد.
